До каде сме со иницијативата „Еден појас, еден пат“ BRI?

Поминаа 10 години од почетокот на кинеската иницијатива „Еден појас, еден пат“. Па, кои беа некои од нејзините достигнувања и неуспеси? Ајде да се нурнеме и да откриеме сами.

Гледајќи наназад, првата деценија од соработката „Еден појас, еден пат“ беше огромен успех. Нејзините големи достигнувања генерално се тројни.

Прво, самиот обем. Од јуни, Кина потпиша повеќе од 200 договори за соработка во рамките на „Еден појас, еден пат“ со 152 земји и 32 меѓународни организации. Заедно, тие сочинуваат околу 40 проценти од светската економија и 75 проценти од светското население.

Со неколку исклучоци, сите земји во развој се дел од иницијативата. А во различни земји, „Еден појас, еден пат“ има различни форми. Убедливо тоа е најважниот инвестициски потфат во наше време. Донесе огромна корист за земјите во развој, извлекувајќи милиони луѓе од екстремна сиромаштија.

Второ, големиот придонес на зелените коридори. Железницата Кина-Лаос испорача повеќе од 4 милиони тони товар откако беше пуштена во употреба во 2021 година, што огромно му помогна на крајбрежниот Лаос да се поврзе со глобалните пазари во Кина и Европа и да го зголеми прекуграничниот туризам.

Првиот брз воз во Индонезија, брзата железница Џакарта-Бандунг, достигна брзина од 350 км на час за време на заедничкото пуштање во употреба и тест фазата во јуни оваа година, скратувајќи го патувањето помеѓу двата огромни града од над 3 часа на 40 минути.

Железницата Момбаса-Најроби и железницата Адис Абеба-Џибути се светли примери кои помогнаа во африканската поврзаност и зелената трансформација. Зелените коридори не само што помогнаа во олеснувањето на транспортот и зелената мобилност во земјите во развој, туку и значително ја зголемија трговијата, туристичката индустрија и социјалниот развој.

Трето, посветеноста на зелениот развој. Во септември 2021 година, претседателот Си Џинпинг ја објави одлуката за запирање на сите кинески инвестиции во јаглен во странство. Овој потег одразува силна решеност за унапредување на зелената транзиција и имаше длабок ефект врз насочувањето на другите земји во развој кон зелен пат и висококвалитетен развој. Интересно е што се случи во време кога многу земји од „Појас и пат“, како што се Кенија, Бангладеш и Пакистан, исто така одлучија да се откажат од јагленот.